///تتننههاایی///// کسی دیگرنمیکوبددراین خانه ی متروک ویران را... کسی دیگرنمیپرسدچراتنهای تنهایم... ومن چون شمع میسوزم ودیگرهیچ چیزازمن نمیماند... ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم.... درون کلبه ی خاموش خویش اما... کسی حال من غمگین نمیپرسد... ومن دریای پراشکم که طوفانی به دل دارم... درون سینه ی پرجوش خویش اما.... کسی حال من تنها نمیپرسد... ومن چون تک درخت زردپاییزم... که هردم بانسیمی میشودبرگی جداازاو.... ودیگرهیچ چیزازمن نمیماند........

یه اتاقی باشه گرمه گرم..روشنه روشن.. تو باشی منم باشم..